Onderwijl ik de eerste dag van de specialisatiemodule Begaafdheid, Zingeving en Mindfulness* voorbereid, neem ik verscheidende bronnen over positieve desintegratie nogmaals bij de hand.
Zo lees ik vandaag Living with Intensity, van Susan Daniels en Michael Piechowski.
Op bladzijde 16 staat:
- Een online cursus, start 27 januari:
"In this course, we will study Dabrowski's Theory, its strengths and weaknesses, and how it may apply in our lives and in those of the people we love. We'll consider the Levels of Development and the Dynamisms that facilitate our growth through those levels. And we will look more deeply at the OES, both how they interact and their role in the rest of the Theory."
Skillfully controlled exposure of the child to the difficulties in the environment of his peers is one of the important sources of refashioning the child’s attitude, for his equals are considerably more direct in behavior, and often considerably more objective, than older people, even parents. The environment of peers becomes, therefore, an environment creating conditions for reshaping the egocentric, egoistic, imperious, and other attitudes.
Mijn eerste associatie bij het woord narcist is een trompet (namelijk trompetnarcissen), maar het volgende plaatje is toch echt die smurf met een bloem op zijn muts die de hele tijd in een spiegel kijkt en zo ontzettend blij wordt van zijn eigen schoonheid.
In werkelijkheid zijn narcisten niet zo gemakkelijk te herkennen. Vaak zijn het innemende persoonlijkheden waar anderen graag iets voor willen doen. Tikkie arrogant, komen zelfverzekerd over en weten wat ze willen. Onder deze buitenste laag zit onzekerheid met veel behoefte aan zelfbehoud, die extern bevredigd moet worden.
In het Engels bestaat de mooie uitdrukking “to hold space for someone”. Bij “hold” denk je wellicht al gauw aan vasthouden of aan grijpen. Nu kan het werkwoord hold contextafhankelijk veel verschillende betekenissen hebben. In de uitdrukking “to hold space for someone” zit er een dubbelzinnigheid, in die zin dat je zowel ruimte ‘vasthoudt’ als dat deze actie mogelijk wordt door zelf, bewust, vanuit opmerkzaamheid en aandachtige aanwezigheid, ruimte niet ‘te vullen’.
Welke waarden ze had, vroeg ik. Welke waarden ze waardeert.
Zucht, niet zo’n vraag. De laatste keer dat ze zich hierover boog, zat ze op de middelbare school, zei ze licht vervreemd. Een beetje kunstmatig allemaal, zo’n oefening, toen een verplicht onderdeel van toch al weinig levendige lesstof.
Bovendien zouden haar antwoorden cliché zijn, vermoedde ze.
Binnenin of buitenom, de vraag ging met frictie gepaard.
Ze wilde geen voor de hand liggende antwoorden geven, maar kon er niet echt omheen: verbinding, dát was belangrijk. Echte verbinding. Interpersoonlijk, zou ze later verfijnen.
‘Dat zou waarschijnlijk iedereen zeggen’, voegde ze eraan toe.
‘Fijn dat we op dat punt op één lijn zitten met elkaar’, grapte ik subtiel, met de intentie haar uit te nodigen hardop denkend na te gaan welke waarden nog meer voor de hand liggend ‘maar’ belangrijk zijn. Met de intentie sociaal in verbinding te staan, gedurende het onderzoeken en inclusief de gevoelde onzekerheid.
- 12 - 14 juli 2018 wordt te Chicago het Internationale Dabrowski Congres georganiseerd. Het thema van deze conferentie is "Developmental potential and the Complexity of Change". Heel bloeiend boeiend! Mocht je graag een paper of poster willen presenteren, dan kan je tot 1 februari je voorstel indienen. Uiteraard ben je ook als bezoeker zeer welkom.
In het televisieprogramma "De kennis van nu" op 26 oktober 2017 werd onderzocht waarom sommige mensen best oké uit een oorlog komen en anderen getraumatiseerd. In het televisieprogramma werd uitgelegd dat er een verschil in de genen tussen deze twee groepen mensen is.
Dąbrowski beschrijft bij zijn dynamismen vormen van aangepastheid en onaangepastheid. Er zijn een aantal onaangepastheden die algemeen geaccepteerd zijn. Tatoeages, extreme haardrachten, sieraden zoals piercings, maar ook groepen in de samenleving, zoals de alto’s, gabbers, mooiboys, hippies, voetballers enz. Zij hebben allemaal hun unieke vorm van zich uiten, die niet gemakkelijk, maar toch uiteindelijk wel geaccepteerd worden in de samenleving. Een unieke uiting van iemands persoonlijkheid, maar binnen de normen van de samenleving. Ik zal dit illustreren met een voorbeeld.